Σαν αεράκι
Ναπολέων Λαπαθιώτης

Xρυσή μου αγάπη ,αν ήξερες
τι μέλι ήσουν για μένα ....
Τα μπουμπουκάκια τα όμορφα,
τα μοσχομυρισμένα.
Και τα αγεράκια που φυσούν
Σα λιποθυμισμένα,
δεν έχουνε το βάλσαμο
που 'χεις εσύ για μένα...

Της λίμνης τ'αφρολούλουδο
και του γιαλού η γαλήνη
Η σμύρνα , το ροδόσταμο
που αργοσταλάει και σβήνει.
Κι οι ροδωνιές , κι η ολόδροση
του κήπου ανθοπλημμύρα,
των δυο χειλιών σου των γλυκών
δεν σταζουνε τα μύρα...

Πάω στην τρισέρημη αμμουδιά
και -μόνη τι να κάμω;
Χαράζω κύκλους απολούς
Στον μουσεκεμένον άμμο...
Σαν αγεράκι χάνονται στο κύμα
Απάνω -απάνω
Και απόμεινα στην ερημιά
Μονάχη ...Τι να κάμω...

Τώρα το ετοιμοθάνατο
βαλσαμωμένο αγέρι ,
γλυκά τραγούδια θλιβερά
ν'αναστενάξει ξέρει ...
Αλήθεια !Ξέρει πιο γλυκά
να τραγουδά από μένα
Εγώ δεν ξέρω πιο γλυκά
μα ξέρω πιο θλιμμένα....

Στίχοι που απλά διάβαζα ή και άκουγα με μια όμορφη μελωδία πως γίνεται τώρα να πήραν σάρκα και οστά και να έγιναν πιο αληθινοί και πιο βασανιστικοί από ποτέ;